Generalnie polega ona na przenoszeniu ciepła z dołu pieca na górę. W ten sposób standardowy schemat rozpałka – węgiel – drewno zmienia się na drewno – węgiel – rozpałka. Dym z nieogrzewanej warstwy paliwa musi nadal przechodzić przez popiół, gdzie spala się całkowicie. Oznacza to, że z komina wydobywa się mniej spalin, a zamiast dymu generowane jest więcej ciepła. Wyniki badań pokazują, że ta zwykła metoda może zmniejszyć emisję czynników rakotwórczych o około 70%.

 

Podsumowując, zastosowanie najbardziej zaawansowanej technologii rozpalania pieców może przyczynić się do poprawy jakości powietrza, można zaoszczędzić nawet 30% kosztów ogrzewania, a także utrzymać kocioł i komin w lepszym stanie dzięki małej ilości sadzy. Metodę tę można również zastosować do wszystkich typów pieców, od kuchni i pieców kaflowych po kominki, po powszechnie stosowane kotły akumulatorowe, co również potwierdza fakt. Jednocześnie jest całkowicie bezpieczna.

 

Jednak jak wszystko na świecie ta technologia ma swoje wady. Po pierwsze, kocioł potrzebuje więcej czasu na rozgrzanie - może to zająć do 60 minut. Kolejna wada: po zapaleniu nie można dodać kolejnej ilości węgla. Przed ponownym wykonaniem wszystkich czynności związanych z rozpaleniem pieca należy zaczekać aż opał całkowicie się wypali. Co więcej, metoda ta nie należy do najłatwiejszych - aby się jej nauczyć, potrzeba trochę czasu i praktyki, np. Zasypanie odpowiednią ilością węgla.

 

Nie zmienia to jednak faktu, że technologia rozpalania od góry jest zdecydowanie najbardziej efektywna. Na niekorzystne warunki można przymknąć oko - doceni to zarówno środowisko, jak i portfel.